کد مطلب:25588
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:30
اگر اراده خداوند از ازل اين بود كه حضرت آدم را جهت زندگي در روي زمين از بهشت خارج كند,چرا مستقيما به او ابلاغ نكردم .
از آيات مربوط به حضرت آدم عليه السلام مخصوصلا آيات 30تا 38سوره بقره , 19تا 25سوره اعراف و 115تا 126سوره طه استفاده مي شود آدم (ع ) از اول براي زندگي و مرگ در زمين آفريده شده بود, ولي درآغاز خداوند وي را براي آزمايش در بهشت كه يكي از باغ هاي سر سبز و پر نعمت اين جهان بود, ساكن كرد و ازنزديك شدن به درخت ممنوع نهي كرد. آدم (ع ) در بهشت خود را برابر فرمان الهي درباره خود داري از درخت ممنوع ديد, ولي شيطان اغوا گر كه سوگند يا كرده بود دست از گمراه كردن آدم و فرزندانش برندارد, به وسوسه گري مشغول شد و قسم ياد كرد من خير خواه شما هستم .(1) و اگر از اين درخت بخوريد, در بهشت جاويد خواهيد ماند.
سرانجام شيطان آدم و حوا را به لغزش وا داشت و از بهشتي كه در آن بودند, آنان را بيرون كرد و آن دو در زمين استقرار يافتند. بنابراين گر چه حضرت آدم عليه السلام از ابتدا براي تحقق خلافت الهي در روي زمين خلق شده بود,ليكن براي امتحان و ازمايش سكونت در بهشت و خروج از آن از طرف خداي سبحان مقدر و معمول گرديد.(2)ً
(پـاورقي 1 ـ اعراف (7 آيه 21
(پـاورقي 2 ـ محمد حسين طباطبايي , تفسير الميزان , ترجمه ناصر مكارم شيرازي , ج 1 ص 166 با تفسير نمونه , ج 1 ص 184
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.